Psychoterapia dzieci i młodzieży
„ Zawsze istnieje dziecko i jego matka” Winnicot
Jest to praca psychoterapeuty z diadą matka – dziecko lub z obojgiem rodziców kiedy występuje:
„Celem terapeuty jest nawiązanie takiej relacji z dzieckiem, która uwolni w nim autonomiczną, konstruktywną, postępującą, kreatywną, samouzdrawiającą moc” Landreth
Jest to zmodyfikowana forma psychoterapii psychodynamicznej osób dorosłych, polegająca głównie na analizie procesu zabawy. W trakcie spotkań psychoterapeuta skupia się na preferowanych przez dziecko formach i sposobach zabawy, analizuje treści emocjonalne, które są w niej zawarte, zwraca uwagę na więzi łączące dziecko z bliskimi osobami z jego otoczenia. Nie bez znaczenia pozostaje sposób w jaki dziecko nawiązuje relacje z psychoterapeutą oraz włącza go w proces zabawy. Psychoterapia umożliwia korygowanie problemowych wzorców relacji i organizowanie nowego doświadczenia interpersonalnego, co wpływa na poprawę funkcjonowania dziecka w obszarze emocjonalnym i społecznym. Rodzice uczestniczą w trzech spotkaniach poprzedzających proces terapii, w trakcie których zbierany jest szczegółowy wywiad dotyczący dziecka, zawierają kontrakt z psychoterapeutą, są włączeni w proces leczenia poprzez konsultacje z psychoterapeutą. Spotkania odbywają się co najmniej raz w tygodniu i trwają 45 – 50 minut.
Dorastanie to proces trudny zarówno dla dziecka jak i rodzica. Erik Erikson określił okres dorastania jako kryzys tożsamości, którego nastolatek doświadcza na swojej drodze ku dorosłości.
W trakcie dorastania zachodzą intensywne zmiany we wszystkich obszarach funkcjonowania. Zmiany następują w strukturze biologicznej, społecznej i emocjonalnej.
Nastolatkowie zaczynają poszukiwać nowych doświadczeń, podejmuje liczne próby i eksperymenty, działanie te nie zawszą są uświadomione.
Psychoterapia psychodynamiczna młodzieży polega na analizowaniu przez specjalistę sposobu funkcjonowania nastolatka , który ujawnia się w relacji terapeutycznej. Dzięki technikom przeniesienia i przeciwprzeniesienia psychoterapeuta zwraca uwagę na specyfikę więzi łączącej nastolatka z bliskimi osobami, a proces terapeutyczny umożliwia organizowanie nowego doświadczenia interpersonalnego i poprawę funkcjonowania w obszarach emocjonalnym i społecznym.
Jak w przypadku psychoterapii dzieci pierwsze spotkanie to konsultacja z rodzicami/opiekunami w obecności nastolatka. Jest to rozmowa o trudnościach jakie dostrzegają rodzice u swojego syna/córki, a także o tym jak widzi je nastolatek. W drugiej części spotkania terapeuta rozmawia z samym nastolatkiem, na temat ważnych spraw w jego życiu i związanych z nimi przeżyć. Celem konsultacji jest analiza trudności i ich przyczyn oraz znalezienie możliwych form pomocy.
Spotkania odbywają się co najmniej raz w tygodniu i trwają 45 – 50 minut.