Uzależnienie najbliższych może negatywnie wpływać na nasze zdrowie, powodując niewłaściwą postawę w stosunku do destrukcyjnych zachowań uzależnionego. Jak wyjaśnia psychoterapeuta w Poznaniu, życie z nałogowcem  jednak nie czyni z nas automatycznie osoby współuzależnionej. Aby u dorosłego człowieka nastąpił proces współuzależnienia, musi trwać w aktualnej relacji z drugą osobą, która swoim destrukcyjnym zachowaniem sprawia, że zaburzone zostaje życie rodzinne i partnerskie.

Psychoterapeuta w Poznaniu wyjaśnia, czym jest współuzależnienie

Współuzależnienie powoduje, że dostosowujemy się do niewłaściwych sytuacji, zachowań uzależnionego, porzucając własne dobro. Przy tym  tkwimy w przekonaniu,  że takie zachowanie jest naturalne i nie wychodzi poza normy społeczne. Niewłaściwe reakcje osoby żyjącej z uzależnionym powstają na skutek długotrwałego narażenia na stres, a także napięcie związane z brakiem możliwości przewidzenia codziennych sytuacji. 

Czym charakteryzuje się współuzależnienie?

Współuzależnienie częściej występuje u osób z licznymi powiązaniami takimi jak relacje emocjonalne, zależność finansowa, materialna, formalna i społeczna.  Terminem współuzależnienia określa się wszystkie rodzaje uzależnień, nie tylko tych związanych z alkoholem. Wraz z rozwojem współuzależnienia rozwijają się destrukcyjne mechanizmy adaptacyjne, które służą do utrzymania sytuacji w pozornej równowadze. Prowadzi to do pogorszenia się stanu zdrowia oraz funkcjonowania psychospołecznego osoby trwającej przy uzależnionym. Procesy współuzależnienia w rodzinie powodują swego rodzaju zapętlenie.

Efekt śnieżnej kuli

Osoba z uzależnieniem zajmuje się coraz bardziej nieodpowiedzialnie, a także ignoruje potrzeby rodziny. Zaniedbuje również swoje obowiązki jak i te, które są kierowane w jego stronę z zewnątrz.  To z kolei prowadzi do zmiany trybu życia drugiej osoby w tym związku. Poprzez większą większą liczbę obowiązków, kumuluje się w niej stres, zaczyna kontrolować sytuacje. To z kolei prowadzi do zwiększenia poczucia nieodpowiedzialności uzależnionego. Taki cykl wydarzeń spowodowany jest chęcią utrzymania równowagi rodzinnej przez osobę z syndromem współuzależnienia, który z drugiej strony nieświadomie podtrzymuje nałóg partnera, poprzez podtrzymywanie wzajemnych uwikłań.

Diagnoza- współuzależnienie

Kryteria diagnozy osoby współuzależnionej zostały sformułowane przez amerykańskiego psychiatrę dr Timmen’a Cermak’a. Należą do nich: kontrolowanie siebie i innych, zaspakajanie potrzeb innych przed własnymi, przeżywanie lęku. Zaburzenie własnych granic, tworzenie relacji z osobami z zaburzeniami osobowości, problem z alkoholem lub narkotykami oraz występowanie u osoby przynajmniej trzech z dziesięciu wymienionych objawów:

• wyparcie,

• trzymanie w sobie emocji,

• depresja,

• nadwrażliwość,

• zachowania kompulsywne,

• niepokój,

• nadużywanie substancji psychoaktywnych,

• bycie ofiarą przemocy fizycznej bądź seksualnej,

• choroby związane ze stresem, t

• rwanie ponad dwa lata z osobą uzależnioną i nie staranie się o pomoc dla niej.

Jak daleko to już zaszło- etapy wchodzenia w współuzależnienie

Przełomowym momentem w procesie wychodzenia z współuzależnienia jest uświadomienie sobie, na jakim etapie właśnie jesteśmy. Wczesne powstrzymanie się od wejścia w taką relację pomoże osobie, której to dotyczy jak i samemu uzależnionemu. Wybranie najlepszego psychoterapeuty w Poznaniu, pomoże w zrozumieniu swojego aktualnego położenia, które może znajdować się na jednym z etapów, tj.

• Bezskuteczne interweniowanie na niewłaściwe zachowania drugiej osoby oraz szukanie powodów, jakie doprowadziły do rozwinięcia się uzależnienia,
• Zatajanie sytuacji rodzinnej przed społeczeństwem, w celu zachowania pozorów, powodując izolacje od społeczeństwa,
• Kontrolowanie nałogu jak i zachowania osoby uzależnionej,
•  Pogodzenie się z patologiczną sytuacją, czyli swego rodzaju poddanie się.

Z każdego z wymienionych etapów jest wyjście na prostą drogę, która pozbawiona jest wszystkich odstępstw od normalności. Ważna w tym przypadku jest świadomość sytuacji oraz chęć udzielenia sobie pomocy przez psychoterapeutę w Poznaniu.

Pomocna dłoń- jak wyjść ze współuzależnienia?

Główną formą pomocy dla osoby współuzależnionej jest psychoterapia, która może odbyć się u fachowego psychoterapeuty w Poznaniu.  Jednak współuzależnienie osoby trwającej w jakiejś relacji związane jest bezpośrednio z osobą uzależnioną i jej nałogiem. Dlatego najwłaściwszym rozwiązaniem jest podjęcie leczenia przez obydwie osoby.  Również dzieci lub pozostałych  członków rodziny.

Dobry psychoterapeuta w Poznaniu pomostem do normalności

W trakcie terapii indywidualnej u psychoterapeuty w Poznaniu, osoba dotknięta współuzależnieniem edukowana jest na temat uzależnienia. Poznaje nowe, bardziej efektywne modele zachowań, analizuje wcześniejsze niewłaściwe przyjęte schematy oraz wyzbywa się ich. Poradnictwo psychoterapeuty ma zastosowanie u osób, u których nie stwierdzono zaburzeń na tle psychicznym będące w kryzysie życiowym i potrzebują wsparcia specjalisty. Nakieruje on ich, jaką ścieżką mają podążać. Taką pomoc można uzyskać u psychoterapeuty w Poznaniu. Otrzymamy tu fachową opiekę oraz kompleksowe spojrzenie na sprawę z dużymi zasobami chęci wsparcia.

Przeczytaj również:

1. Diagnoza zaburzeń osobowości w oparciu o ICD-11 – Artykuł opisujący sposób diagnozy zaburzeń osobowości wg najnowszej klasyfikacji WHO.
2. Odporne na psychoterapię i farmakoterapię objawy lękowe – Niektóre objawy lękowe wydają się być bardzo uporczywe a skuteczne zazwyczaj leczenie objawowe lub psychoterapia nie dają efektów. Dlaczego objaw lękowy może być odporny na psychoterapię?
3. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychoterapeuty?
4. FAQ – odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania związane z psychoterapią w naszym Ośrodku.
5. Jak zachęcić bliską osobę do podjęcia terapii – krótki poradnik dla bliskich, którzy martwią się o stan członków swojej rodziny lub przyjaciół i chcieliby ich namówić na psychoterapię.